Zorg en preventie chronische aandoeningen – gezondheid in achterstandswijken

Mensen met een niet-Nederlandse achtergrond en inwoners van achterstandswijken bezoeken hun huisarts anderhalf keer zo vaak als andere Nederlanders.
Migranten hebben 22 procent meer last van chronische ziekten zoals diabetes en depressie.
Inwoners van achterstandswijken leven vijf jaar korter in goede gezondheid dan de gemiddelde Nederlander en hebben vaker chronische ziekten, lichamelijke en psychische beperkingen en sociale problemen.
Migranten voelen zich vaak niet serieus genomen door de huisarts.
En huisartsen vinden de zorg voor migranten en mensen met achterstandsproblematiek complex en tijdrovend. Dit geldt vooral voor de 843 huisartsen in achterstandswijken. Bijkomend probleem is dat huisartsen niet altijd herkennen met laaggeletterdheid te maken te hebben.

Feiten en cijfers

Er werken 9.891 huisartsen in Nederland (Hingstman & Kenens 2011).
Van hen werken 834 in een van de 224 zogenaamde achterstandswijken.
Een praktijk in een achterstandswijk heeft gemiddeld 46 procent van de patiënten een migratieachtergrond, waarbij patiënten uit dertig tot veertig verschillende landen kunnen komen (Nielen e.a. 2007).
Nederlanders met een migratieachtergrond consulteren de huisarts frequenter dan autochtone Nederlanders (Devillé e.a. 2006).
Bekend is dat zij de huisarts significant vaker consulteren in vergelijking met autochtonen voor acute infecties van de bovenste luchtwegen, eczeem, anticonceptie, dermatomycose, hoesten, hooikoorts en maagpijn (Nielen e.a. 2007).
Onder niet-westerse migranten in achterstandswijken komen de volgende clusters van ziekten significant vaker voor (in vergelijking met niet-westerse migranten in referentiewijken): maagpijn, migraine, knieklachten, verkoudheid en chronisch eczeem (Nielen e.a. 2007).

Gemiddeld aantal contacten met de huisarts per jaar uitgesplitst naar etnische groep en ervaren gezondheid