Patrick van Tricht, senior beleidsadviseur bij de Gemeente vult aan. “In Zwolle gebeurt er heel veel, maar hoe kunnen we dit alles beter bij elkaar brengen? We ontmoeten, we verbinden, we leren en we luisteren. Vragen over goede zorg voor migrantenouderen kwamen uit de praktijk. We denken en we doen. Dus kwam dit netwerk van bestuurders na het ondertekenen van het Manifest bij Windesheim en naast het netwerk van professionals dat er al was. (https://www.in2werelden.nl/projecten/professionals-en-cultuursensitieve-zorg-een-lerend-netwerk-van-professionals-zwolle/). Maar het is bovenal ontstaan door de mensen zelf en hoe ze in elkaar steken. Het onderwerp cultuursensitieve zorg gaat iedereen aan het hart. Onze wethouder en Gemeenteraad hadden het als speerpunt opgenomen in onze Agenda Vitaal en Waardig Ouder Worden, dat was een heel natuurlijk proces.”

Kennis is macht, delen is kracht

Een voorbeeld van wat Patrick bedoelt met “denken en doen” gebeurt spontaan tijdens ons interview. Hij vertelt over de thuisbezoeken aan ouderen via het project Vitaal en Veilig Thuis van Stichting WijZ. En dat hij in de praktijk zag dat de vragen die gesteld worden best moeilijk zijn. Als oplossing noemt hij het laten vertalen van de vragen in bijvoorbeeld het Turks of Berbers. Diana denkt gelijk mee en geeft enkele tips van organisaties die dit tijdens Corona ook hebben gedaan. Vanuit zijn rol bij de gemeente kan Patrick steeds snel schakelen en gelijk kijken naar de eventueel andere beleidsterreinen waarop hij kan aanhaken. Een helikopterview, waar het bestuurdersnetwerk zijn voordeel mee doet. Dezelfde helikopterview heeft Diana als spin in het web in het land van ‘cultuursensitieve zorg’.

Deskundige kartrekker(s)

“We zijn blij dat we Diana als kartrekker en coördinator hebben gevonden”. Zij heeft de kwaliteiten die je nodig hebt als je alle ambities met zoveel bestuurders concreet in acties wilt omzetten”, zegt Patrick. “Zij en ik maken daarbij steeds de verbinding met de praktijk.” Diana vertelt over de eerste bijeenkomst op 1 november 2019. “Ik vroeg iedereen “waar sta je nu?” en had bordjes met 1 tot 10 dat ze op de grond moesten leggen. Het is heel mooi dat iedereen bereid is om te leren. Leer ons die migrantenouderen kennen is letterlijk gezegd”.

Met één hand kan je niet klappen

Het klinkt heel simpel. De juiste mensen op het juiste moment bij elkaar hebben. Maar als het simpel zou zijn, waren er dit soort netwerken ook in andere steden geweest. Die zijn er nu (nog) niet. Zwolle is dus uniek met zijn bestuurdersnetwerk. Diana en Patrick benadrukken de wederkerigheid en gelijkwaardigheid. “Ga in gesprek met elkaar”. Praktijk en bestuur hebben elkaar nodig, want met één hand kan je niet klappen.

Zo kunnen we samen migrantenouderen beter bereiken, meer vindplaatsen vinden maar de migrantenouderen zelf ook kennis laten maken met alle zorgvoorzieningen.