‘Ik wil dat iedereen in rust afscheid kan nemen van het leven’

“Een palliatieve patiënt met een migratieachtergrond vertegenwoordigt niet een groep. Het is een mens. Ga met deze mens in gesprek.” Palliatieve zorg bereikt mensen met een migratieachtergrond niet voldoende. Betere voorlichting is cruciaal. Drie vragen aan Fatoş Demir, projectleider van In gesprek over leven en dood.

1. Waarom is het belangrijk om mensen met een migratieachtergrond beter voor te lichten over palliatieve zorg?

Omdat deze groepen niet of onvoldoende weten welke mogelijkheden er zijn bij de begeleiding in de laatste fase van iemands leven. Dit onderwerp wordt steeds belangrijker omdat het aantal oudere migranten de komende jaren sterk toeneemt. Ook voor de mantelzorgers is het goed om te weten dat er zoiets als palliatieve zorg bestaat.

2. Wat is daarin volgens jou de verantwoordelijkheid van zorgverleners?

Dat ze in gesprekken laaggeletterde patiënten en patiënten met een migratieachtergrond wijzen op onze films en voorlichtingen van ‘In gesprek over leven en dood’. Maar ook dat ze weten hoe er in verschillende groepen over het levenseinde wordt gedacht.

Kijk niet naar een patiënt met een migratieachtergrond als vertegenwoordiger van een groep. Ga in gesprek met deze mens. Ga na wat deze mens belangrijk vindt in zijn of haar leven en hoe zij of hij denkt over ziekte, sterven, lijden en dood. Welke rol heeft het verhuizen naar een ander land gehad voor deze persoon. Waar wordt hij of zij gelukkig van.

En wees je er van bewust dat veel migranten van de eerste generatie moeilijk de weg vinden in de zorg en een kennisachterstand hebben. En check ook dat weer bij de patiënt zelf. Kortom, ga in gesprek!

3. We gaan in acht tot tien steden voorlichtingsbijeenkomsten geven en gebruiken daarbij de voorlichtingsvideo’s. Wat hoop je met de bijeenkomsten te bereiken?

Dat iedereen juiste informatie krijgt en weet welke ondersteuning mogelijk is, zodat mensen in rust afscheid kunnen nemen van het leven. Bovendien hoop ik van harte dat niet alleen de migranten aan de slag gaan met dit onderwerp maar ook de netwerken palliatieve zorg. Zij krijgen aan het eind van dit project van mij de sleutels van het huis en ik hoop dat ze alle contacten goed zullen onderhouden en dat alle partijen elkaar weten te vinden.

Over In gesprek over leven en dood

Hoewel steeds meer mensen met een migratieachtergrond palliatieve zorg nodig hebben, en zij ook die behoefte hebben, maken zij minder gebruik van bestaande zorg en ondersteuning. Gebrek aan kennis over bestaande zorg, maar ook andere wensen en verwachtingen, spelen een rol. Zo stuit een directe manier van spreken over de dood vaak op onbegrip. Zorgverleners voelen zich bovendien niet altijd goed toegerust om passende zorg te geven.

Het project ‘In gesprek over leven en dood’ richt zich daarom op het ondersteunen van zorgverleners in de palliatieve zorg bij het voeren van gesprekken. En geeft goede voorlichting over zorg aan mensen met een andere culturele achtergrond. De voorlichtingsvideo’s in vier talen helpen daarbij.

Dankzij extra subsidie voor het project kunnen we meer voorlichtingsbijeenkomsten voor migranten geven. We gaan die bijeenkomsten in acht tot tien steden organiseren. Wil je daar meer over weten? Of wil je in het algemeen meer weten over In gesprek over leven en dood? Neem dan contact op met Gudule Boland (g.boland@pharos.nl) of Fatoş Ipek-Demir (info@fatosipek.nl).

Naar boven